A po na e japin PAVARESINE,a JO???

A po na e dhanë (pavarësinë) a jo"?,!!!
---------------------------------------------


-Plani i Ahtisaarit po keqinterpretohet akoma pa filluar zbatimi i tij.
- Pse do ta kundershtonte PCN një flamur të miratuar në mënyrë demokratike e koncensuale nëse ai nuk do ta fuste Kosovën në telashe me ndonjë vend anëtar të OKB-së?

Nexhmedin SPAHIU


A po na e dhanë (pavarësinë) a jo"?, është fraza e cila dëgjohet më së shpeshti në Kosovë që sa kohë."I lodhur me këtë pyetje vendosa të përgjigjem përmes gazetës: "Ata po na e dhanë po ne nuk po e japim". Ilustrimi më I mirë është rasti që më ndodhi para ca kohe. Porosita një derë oborri te mjeshtri. U morëm vesh që 100 Euro t’i paguaj në fillim dhe 100 eurot tjera pasi t’ma ngjesë derën. Sipas marrëveshjes dera u ngjitë ditën e caktuar pos shulit që ishte një detaj i vogël për mjeshtrin por substancial për mua e që ishte pjesë e marrëveshjës. Mjeshtri më tha: m’i jep tani edhe 100 eurot tjera se e kreva punen , shulin vij e ta ngjes neser, 2 minuta punë janë. Jo - i thash, t’i jap nesër, marrëveshja është kur të kryhet puna paguhet gjysma tjetër e parave. Ouuu, per një shul po mi mbanë 100 euro. Mirë. Të nesërmën, shuli nuk u vu, po mjeshtri erdhi të kërkojë 100 eurot e premtuara për atë ditë. Më tha: as sot nuk po kam kohë me ngjitë shulin, ta ngjes nesër po erdha më i marrë paratë që mi premtove për sot. I thash: Jo. Nesër t’i jap, pa shul s’ka çka më duhet dera. Gjithë kuptimi i derës është te shuli. Të nesërmën prap e njëjta gjë. Mjeshtri më tha më krype t’u m’rrejtë. Ky tregim zgjati një javë ditë derisa më në fund u bera më decidiv se pa e ngjitë shulin paret nuk i merr, Atëherë mjeshtri e vuri shulin e unë i dhashë 100 eurot e mbetura.
Ky rast është identik me procesin e pavarësimit të Kosovës. Ndërkombëtarët na pysnin kur do të jeni gati për shqyrtimin e statusit të ardhshëm të Kosovës, ne u thoshim (në kohën kur isha këshilltar politik i kryeministrit të Kosovës) se do të jemi të gatshëm në Qershor 2005. Ndërkombëtarët dolën me deklaratën se statusi i Kosovës do të përcaktohet nga mesi i vitit 2005. U ndërru Qeveria po premtimi u mbajt mend. Natyrisht premtimi i ndërkombëtarëve se premtimi ynë se do të jemi gati u harrua ngase për qeverinë që pasoi ne "veç ishim gati" përveç ca cikërrimave si puna e simboleve qe do t’i benim sahora (si puna e shulit).
Ndërkombëtarët prit neve na prit ata. Na rrej ndërkombëtarët, ata rrej neve. Kjo do të zgjasë derisa të kuptojmë se ai detaji i vogel për ne i parëndësishëm për tjetrin mund të jetë gjëja më e rëndësishme.
Shtrohet pyetja se ku ndodhemi tani dhe përse ky shqetësim i imi. Kur më në fund Ahtisaari e tha në dokumentin e tij se "Kosova duhet t’i ketë simbolet e veta kombëtare" dhe Parlamenti i Kosovës e pranoi këtë dokument mendova që përfundimisht u kuptua se mund te kesh simbole e të mos kesh shtet, po nuk mund të njihesh për shtet e të mos kesh simbole.
Por jo. Ndodëhën tri keqinterpretime të mëdha. Së pari fjala "simbole kombëtare" u përkthye me "simbole shtetërore". Nga kjo doli deklarata e kryeministrit Agim Çeku se "edhe nëse nuk do t’i kemi simbolet shtetërore, pavarësinë mund ta kremtojmë me simbole kombëtare"!!! Nga kjo del se kryeministri edhe pse e flet anglishtën nuk e ka lexu dokumentin e Ahtisaarit sepse në të kundërten ose nuk do të pajtohej me të se nuk do të fliste kështu.
Keqkuptimi i dytë është pjesa ku Ahtisaari thotë se këto simbole duhet të shprehin karakterin multietnik të shoqërisë kosovare. Kjo u interpretua se Kosova duhet ta ketë himnin e vet në gjuhen Esperanto, se flamuri kombëtar i Kosovës duhet të jetë kombinim i flamurit të Shqipërisë, të Serbisë, të Turqisë e të Bosnjes.
Kështu do t’ishte sikur Ahtisaari të thoshte se Kosova duhet të ketë flamur me karakter shumëkombëtar (multinacional), po Ahtisaari nuk e thotë këtë. Ahtisaari e thotë "me karakter multietnik (shumë-etnik)". E etnitë nuk kanë flamur. Kombet kanë flamur. Me karakter multietnik dtth që është I pranueshëm për shumë bashkësi etnike jo vetëm për bashkësinë shumicë.
Ky keqkuptim ndoshta bëhet qëllimshëm me synim eliminimin e propozimit për flamur të Ibrahim Rugovës. Por këtu mjeti nuk arsyeton qëllimin. Pse paragjykohet se flamuri i propozuar nga Rugova nuk mund të ketë karakter multietnik. Flamurin e propozuar nga Rugova nuk mund ta quajmë akoma flamur kombëtar sepse e dijmë që një pjesë e komunitetit etnik shqiptar e refuzon atë. Por ne nuk e dijmë se sa është i madh komuniteti që e refuzon atë. A është më i madh se gjysma e votuesve të Kosovës apo jo? A është më i madh se sa ajo që përfaqësojnë 40 deputetë në Parlamentin e Kosovës apo jo.
Por kur Ahtisaari përmend karakterin multietnik të flamurit kombëtar të Kosovës ai nuk e ka hallin vetëm te kjo shumicë po edhe se a do të jetë i pranushëm për shumicën e shumicës së komuniteteve etnike në Kosovë. Këtu askush nga institucionet e Kosovës nuk ka bërë asnjë ofertë. Përkundër faktit që propozim-flamuri i Rugovës është paraqitur me shumë raste e edhe në varrimin zyrëtar të Presidentit të Kosovës, nga asnjë komunitet tjetër etnik nuk ka pasë reagime. Reagimet e vetme janë në mesin e komunitetit etnik shqiptar (ato të shoqatave të dalura nga lufta e fundit).
Keqkuptimi i tretë lidhur me pakon e Ahtisaarit vjen prap nga Agim Çeku lidhur me funksionin e Misionit Civil Ndërkombëtar. Çeku deklaroi se nuk mund ta miratojmë flamurin pa bekimin e PCN-së. Ky është një paragjykim infantil. Kosova duhet dhe mund të miratojë simbole të tilla që të mos ketë probleme me askend e as me PCN-në. P.Sh. Kosova nuk ka nevojë që ta miratojë për flamur të saj flamurin që përfaqëson Shqipërinë në OKB, sepse nuk ka nevojë të futet në telashe me Shqipërinë. Shikoni se çfarë telashesh ka Maqedonia me Greqinë për shkak të simboleve. Pse do ta kundershtonte PCN një flamur të miratuar në mënyrë demokratike e koncensuale nëse ai nuk do ta fuste Kosovën në telashe me ndonjë vend anëtar të OKB-së?
Pra përkthyer ndryshe, dokumenti i Ahtisaarit insiston qe simbolet kombëtare të Kosovës duhet të bëhen me koncensus dhe atë jo vetëm me koncensus brenda komunitetit shumicë po me koncensus të shumicës së bashkësive etnike.
Po sit ë arrihet te ky koncensus?
Para një viti pata propopzuar kompromisin: LDK të zgjedh Hymnin e Flamurin, PDK stemën ndersa AAK e ORA të merren vesh për atë që do të shpallet ditë kombëtare e Kosovës.
Kjo nuk ndodhi për shkak që disa liderë kosovarë janë tepër frikacakë për të marrë vendime. Ata duan që të fshihen prapa të ashtuquajturave institucioneve akademike. Kjo është tejet cinike. Kur Ibrahim Rugova shpalosi propozim-flamurin e tij me pretendim të qartë ky të jetë flamuri i ardhshëm kombëtar i Kosovës. Asnjë nga të ashtuquajtura institucione akademike nuk reagoi as pozitivish as negativisht. Kështu këto institucione kanë humbur kredibilitetin moral, intelektual e akademik. Fsheja pas emrit të institucioneve nuk është lojë e pastër politike. Se cilat duhet të jenë simbolet kombëtare të Kosovës është debatuar sa është debatuar deri më tani. Përgjegjësia morale, politike e legale është mbi Ekipin e Unitetit, kur dihet se vendimi i ketij ekipi do të miratohej me shumicë absolute në Parlamentin e Kosovës. Nuk ka pse të humbet kohe me konkurse e komisione. Anëtarët e Komisionit do të votojnë ashtu si u thonë ata që i kanë caktuar në komision. A do të konsiderohet ekspert për këtë punë Nexhmedin Spahiu apo do të konsiderohet Shyqyri Nimani këtë e përcakton Ekipi i Unitetit. Për Nexhmedin Spahiun, Shyqyri Nimani është një idiot në këtë fushë ndërsa për Shyqyri Nimanin është Nexhmedin Spahiu idiot. E se kush do të merret për ekspert e kush për idiot këtë e përcakton ai qe ka legjitimitetin për të vendosur, e ky është Ekipi i Unitetit. Prandaj nuk është nevoja që të harxhohen energji kot në vend se vendimet të sillen nga ata që janë të thirrur për të marrë vendime.
Gjatë debateve publike deri më tani kemi parë se janë dy ide për flamur të Kosovës dhe vetëm një për hymn (ajo "Kur ra kushtrim në Kosovë"). Propozimet e deritanishme në fakt janë modifikime të dy propozimeve më të vjetra: Flamurit të propozuar nga Rugova dhe simbolit të shoqërisë Civile Kosovare të propozuar nga autori I këtyre rreshtave ne shtator të vitit 1999 dhe I miratuar nga Bordi I Kuvendit të OJQ-ve të Kosovës (Harta e Kosovës me ngjyrë ari dhe sfond të kaltër). Ky propozim tani po përkrahet edhe nga Ramush Tahiri e Astrit Haraqia. Madje ata po pretendojnë edhe autorësinë e idesë. Në fakt, ideja për hartën e Kosovës si simbol ka lindur nga shqetësimi im për integritetin e Kosovës në Shtator 1999. Mitrovica e ndarë dhe rreziku i ndarjes së Kosovës ishin shqetesime që doja t’i ktheja në parime politike për tërë shoqërinë kosovare dhe sëkëndejmi t’i shëndërroja në simbole uniciteti. Kjo gjë disa ndërkombëtrëve u pëlqeu, disave jo. Nuk pëlqente disave sepse thoshin këtë sërbet nuk e pranojnë se ata duan ndarjen e Kosovës. Unë shpesh I pyesja: Si e quajnë serbet Veriun e Mitrovicës, ata thonin: "Severna Kosovska Mitrovica". U thosha: kjo "Kosovska" do me thanë e Kosovës apo jo? Atyre që u pëlqente harta e Kosovës si simbol u pëlqente për të vetmin fakt se ky simbol ishte e vetmja alternative publike e flamurit shqiptar. Kësisoji ky simbol u imponua pothuajse pazhurmë nga ndërkombëtarët.
__________________
"NON TANGERE CIRCULOS MEOS."